1. Algemene informatie
a:
- Tim Krabbé, Het Gouden Ei
- Amsterdam, jaarvan uitgave: 1996, eerste druk: 1984
- 97 pagina's, kan verschiller per druk
b:
Genre: Roman
c:
Rex en zijn vriendin Saskia zijn op weg naar Frankrijk om daar hun vakantie door te brengen. Onderweg stoppen ze bij een Total tankstation. Saskia gaat daar een paar blikjes kopen voor onderweg. Ze loopt naar het tankstation en is vervolgens spoorloos verdwenen. Raymond Lemorne, lijkt een keurige man, maar zijn gedachten zijn vreemd en gevaarlijk. Hij experimenteert als scheikundeleraar niet alleen graag met chemicaliën, maar ook met zijn leven en dat van anderen. Hij vraagt zich af of hij in staat zou zijn om een misdaad te kunnen plegen. Hij bouwt z’n vakantiehuis om en gaat daar zijn proeven voorbereiden. Steeds weer probeert hij vrouwen in zijn auto mee te lokken om ze vervolgens te verdoven en te doden. Elke keer mislukt zijn poging totdat hij Saskia bij het Total tankstation tegenkomt. Acht jaar later trouwt Rex met Lieneke, een vrouw die hij heeft leren kennen vlak na de verdwijning van Saskia. Maar Lieneke merkt dat Rex nog steeds graag wil weten wat er met Saskia gebeurd is. Rex heeft steeds nachtmerries over een gouden ei. Vroeger had Saskia ook dromen over een gouden ei, waarin ze opgesloten was en door het heelal zwierf. Ze kon niet dood gaan en ontsnappen was alleen mogelijk door tegen het enige andere rondzwevende ei aan te botsen. Rex gaat door met advertenties zetten in de krant met daarin de vraag wie informatie heeft over de verdwijning van Saskia. Na enige tijd staat dan toch Raymond Lemorne voor zijn deur. Hij stelt aan Rex voor dat hij aan Rex zal vertellen wat er met Saskia is gebeurd als Rex daarna hetzelfde lot zal ondergaan of hij loopt weg en Rex zal nooit te weten komen wat er met Saskia is gebeurd. Rex kiest voor het eerste voorstel. Raymond vertelt het hele verhaal aan Rex. Daarna drinkt Rex koffie met zwaar verdovende middelen en wordt vervolgens wakker in een kist. Hieruit maakt hij op dat hij levend begraven is. Hetzelfde lot als wat Saskia heeft moeten doorstaan.
1. Verwachtingen
Ik had al Zomerhuis met zwembad gelezen van Herman Koch en ik vond dat een heel leuk boek. Dus ik dacht dat Het Diner ook wel een leuk boek moest zijn. Bij Zomerhuis met Zwembad heb je een hele onschuldige titel, maar het verhaal is totaal niet onschuldig. Ik dacht dat dat hetzelfde zou zijn bij Het Diner. Het is een onschuldige titel, maar ik verwachtte dat het dus wel een spannend verhaal zou zijn.
2. Motieven en Thema's
De motieven van het verhaal zijn liefde en dood. Rex houdt zoveel van Saskia en doet er alles aan om Saskia te vinden en uiteindelijk vindt hij daar zelf ook de dood bij.
Het thema van het verhaal is natuurlijk: Waar is Saskia? Het hele verhaal is het een raadsel waar Saskia is. Aan het eind van het verhaal wordt pas duidelijk waar Saskia is en hoe ze aan haar eind is gekomen.
3. Beoordeling
Schrijfstijl:
De schrijfstijl van het boek vind ik af en toe een beetje langdradig. Dit komt waarschijnlijk doordat het boek voor het eerst in 1984 verscheen. Het leest niet heel vlot en je merkt dat het geen modern boek is. Alleen door een spannend stukje lees je wel makkelijk heen.
Inhoud:
Personages: De personages zijn goed inleefbaar, ik kan me goed inleven in Rex dat hij Saskia wil vinden. Bij Mr Lemorne is dat niet zo. Bij hem kan ik me niet goed inleven.
Tijd: Het boek neemt zo een 8 jaar in beslag. Het begint met de verdwijning van Saskia en na acht jaar gaat hij er weer achteraan. Er zijn ook een aantal flashbacks.
Hoofdstuk 1 1975
Hoofdstuk 2 1983
Hoofdstuk 3 1950 – 1975
Hoofdstuk 4 1983
Hoofdstuk 5 1983
4. Eindoordeel
Ik vind het boek erg spannend, alleen af en toe leest het niet erg vlot. Een aantal personages zijn goed inleefbaar, een aantal niet. Verder vind ik het taalgebruik best moeilijk en sommige woorden begrijp ik niet (ik kan nu niet zo snel een voorbeeld bedenken). De titel is ook een beetje saai, het is wel terug te vinden in het boek, maar als je alleen de omslag ziet zou je het boek niet snel kopen denk ik. Ik geef het boek een 6.
5. Bronnen
wikipedia.nl
scholieren.com
woensdag 13 juni 2012
Boekverslag 2 Het Diner - Herman Koch
Ondewerp:
Het onderwerp spreekt mij wel aan. Ik vind de boeken van Herman Koch sowieso heel leuk, omdat het vaak een hele onschuldige titel heeft, maar eigenlijk is het verhaal helemaal niet onschuldig. Het boek heet 'Het Diner' en het hele boek is ook een diner. Als je de titel Het Diner ziet denk je niet meteen aan iets spannends, maar als je eenmaal in het verhaal zit merk je dat het niet zomaar een diner is. Het onderwerp is heel interessant en het is ook leuk om over dit te lezen. Het is alleen niet echt herkenbaar in eigen belevingswereld, want in een deel in het boek gaat het over jongens die een zwerver in brand steken en zulk soort dingen heb ik echt nog nooit meegemaakt, maar het idee van een diner dat niet echt goed gaat, daar kan ik me nog wel inleven. Het boek heeft veel diepgang in het onderwerp. Het dilemma van de ouders van Michel en Rick staat echt centraal en daar gaat het ongeveer het hele boek over.
Gebeurtenissen:
Zoals ik al in het vorige stukje had verteld, staat het dilemma van de ouders van Michel en Rick centraal. De ouders van Michel en Rick hebben ook nog een familieband. Michel en Rick vonden dat een zwerver stonk en vonden dat de zwerver erom vroeg om gedood te worden. Ze konden natuurlijk niet weten dat er nog benzinedampen in de jerrycan zat. Er kwamen in het verhaal wel veel gebeurtenissen voor, maar het waren er niet te veel. Doordat er zoveel gebeurtenissen waren, was het verhaal juist leuk om te lezen; er gebeurde altijd wel wat. Er vonden een paar schokkende gebeurtenissen plaats, maar de meest schokkende was toch de dood van de zwerver.
Personen:
De personen in het verhaal zijn levensecht. Het zijn gewoon een aantal mensen die met elkaar uit eten gaan. Sommige personen zijn goed inleefbaar, bijvoorbeeld Paul en Serge (de ouders van Michel en Rick), want wat moeten ze nou doen. Ik begrijp de gedachten en gevoelens goed van de ouders. Ik kan me alleen niet goed inleven in Michel en Rick, want zulke dingen die zij doen, begrijp ik echt niet. Hoe Michel zich gedraagt is gewoon een realistische personage, alleen de dingen die hij doet niet. Hetzelfde geldt voor Rick. Paul is goed inleefbaar. Hij houdt veel van zijn vrouw en zoon. Hij heeft veel over voor zijn zoon, ook al is dit ten koste van anderen.
Opbouw:
De opbouw is een hele logische opbouw. Het boek heet Het Diner en is daarom ook als volgt opgebouwt:
-Aperitief
-Voorgerecht
-Hoofdgerecht
-Nagerecht
-Digestief
Het boek is vlot leesbaar. Het verhaal wordt verteld vanuit de ogen van Paul. Dit vind ik fijner dan een vertelperspectief waarbij je maar een beetje informatie over meerdere personages te weten komt. Bij dit vertelperspectief kom je veel te weten over de hoofdpersoon, Paul, zijn gedachten en gevoelens kom je te weten en daarom begrijp je het verhaal ook beter. Er is ook sprake van flashbacks, er wordt namelijk veel teruggeblikt op het verleden van de hoofdpersoon.
Taalgebruik:
De woordkeuze en zinsbouw waren gemakkelijk. De manier waarop Herman Koch schrijft gaat heel makkelijk en vlot, daarom heb je het boek ook sneller uit dan je verwacht. De gebeurtenissen werden zo verteld, dat je je er een goede voorstelling bij had. Bij bijna elke gebeurtenis speelde het zich ook af in mijn hoofd. Dat was heel fijn, ook om het boek te begrijpen en te lezen. De dialogen werden op natuurlijke wijze weergegeven, maar dat is ook niet heel moeilijk als schrijver van dit boek, omdat het een groepje mensen is die uit eten is. En als mensen uit eten gaan, ontstaan er vanzelf wel dialogen en daardoor worden die dus vaak op natuurlijke wijze weergeven.
Beknopte verhaalanalyse en beoordeling
Titel: Het Diner
Auteur: Herman Koch
Verschijningsjaar: 2008
Subject:
Moord op een zwerver
Inhoud:
Twee echtparen gaan uit eten in een chique restaurant. Paul heeft de mobiel van zijn zoon en vindt daarop een filmpje van zijn zoon en neefje die een zwerver vemoorden. Uiteindelijk komt het onderwerp aan bod in het gesprek aan tafel en zitten de twee echtparen met een dilemma.
Thema:
Dilemma van de ouders van de kinderen die een zwerver hebben vermoord.
Motieven:
-Dilemma
-Moord
Personen:
Paul Lohman - De hoofdpersoon en vader van Michel. Hij komt erachter wat zijn zoon en neefje hebben gedaan.
Michel Lohman - Zoon van de hoofdpersoon, een hele normale jonge. Toch vermoordt hij een zwerver.
Serge Lohman - De broer van Paul, presidentskandidaat, wil zich terugtrekken uit politiek, zodat zijn zoon kan bekennen
Rick Lohman - Zoon van Serge, mededader van de moord op de zwerver.
Historische tijd en ruimte:
Het hele verhaal speelt zich af in een restaurant en de tijd is ongeveer 3 uur, maar dat is een beetje onduidelijk.
Titelverklaring:
Het verhaal speelt zich af in een restaurant tijdens een 'Diner'.
Verteller:
Ik=Paul
Genre:
Roman
Spanning:
Moord op zwerver
Serge in ambulance
Stijl:
Melodramatische stijl
Waardering in recensies:
Uitstekende recensies van critici
Persoonlijke waardering:
Mooi boek met een spannende wending, een 7.
dinsdag 12 juni 2012
Verwerkingsopdracht blauwe boekje, de verpakking is alles
Red ons Maria Montanelli - Herman Koch
Dit vind ik een mooie boekomslag. Het blauw valt op als je het in de winkel ziet liggen dus dat vind ik sowieso al een pluspunt. Ook vind ik het lettertype mooi, het is modern en het ziet er strak uit. De schoenen roepen wel vraagtekens op, want wat zouden die met de titel te maken kunnen hebben. Als je zo kijkt naar de omslag zou je niet kunnen zeggen waar het boek over gaat dus het is echt een verrassing als je het gaat lezen. Het is een mooie omslag, weinig tekst en strak. Als ik dit zou zien liggen in een winkel zou ik wel even gaan kijken.
Vast - Ton Anbeek
Ik vind dit een mooie omslag. Het ziet er modern uit en de letters zijn wel leuk gedaan. Die zijn opgebouwd uit tralies volgens mij. Dit heeft te maken met de titel vast die staat voor iemand die is opgesloten. Dit is een strakke omslag en dat vind ik best wel belangrijk bij een omslag, als een omslag er oud uitziet dan loop ik er al snel voorbij.
Joe Speedboot - Tommy Wieringa
Ik vind die niet echt een mooie omslag, maar die sinaasappel in het midden valt wel op. Als je in een winkel zou lopen dan zie je wel een opvallende sinaasappel. Verder snap ik de afbeelding op de omslag niet, een jongen met een sinaasappel op z'n schouder. Dat is wel een beetje verwarrend, bij deze afbeelding heb ik geen verwachtingen van het boek. Verkooptechnisch is dit wel een goede omslag, omdat deze wel opvalt.
Het moest maar eens gaan sneeuwen - Tjitske Jansen
Bij deze omslag moet ik wel een beetje lachen. Het is wel een grappige omslag en ik denk dat dat ook verkooptechnisch heel slim is. Ik verwacht dat het over een gehandicapt jongetje gaat als ik de afbeelding zo zie, maar als ik dan naar de titel kijk, vind ik daar weer niks van terug. Dus hierdoor word ik wel nieuwsgierig. Als ik dit boek zie liggen in een winkel, zou ik er zeker wel even naar kijken.
De Zonnerwijzer - Maarten 't Hart
\
Wat een saaie omslag is dit. De afbeelding is ook saai en niet kleurrijk. Het lettertype vind ik ook niet mooi, ik houd meer van een strak lettertype en niet zo een klassiek lettertype. In de winkel zou dit ook niet opvallen en ik loop er zo langs. Van deze afbeelding wordt je ook niet nieuwsgierig en van de titel al helmaal niet.
Een hart van steen - Renate Dorrestein
De titel doet me niet zo veel, maar als ik naar de afbeelding kijk wordt ik toch wel heel nieuwsgierig. Er ligt een kindje, misschien is het wel dood of gewond, maar het kan ook zijn dat het gewoon ligt te slapen. Hierdoor zou je het boek misschien kopen. Alleen de kleuren zijn niet echt opvallend en het lettertype is ook niet echt strak. Als ik dit tegenkom in een winkel zou ik het waarschijnlijk voorbij lopen, omdat het niet opvalt.
Het Diner - Herman Koch
Dit is een hele mooie omslag. Het is qua stijl precies hetzelfde als Red ons, Maria Montanelli van Herman Koch. Strakke stijl, mooi lettertype en een interessante afbeelding. De titel is het diner en op de omslag staat een kreeft op een bordje dus het zal ongetwijfeld over een etentje gaan. Het is een hele simpele omslag, maar toch heel mooi en het is een opvallende kleur dat lichtblauw. Net als bij het andere boek van Herman Koch zou ik dit heel snel opmerken in een winkel. En waarschijnlijk dat ik het dan ook koop.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik houd van simpele omslagen. Vooral de omslagen van Herman Koch vind ik heel mooi. Gewoon simpel en opvallend. In eens strakke stijl met een modern lettertype.
Dit vind ik een mooie boekomslag. Het blauw valt op als je het in de winkel ziet liggen dus dat vind ik sowieso al een pluspunt. Ook vind ik het lettertype mooi, het is modern en het ziet er strak uit. De schoenen roepen wel vraagtekens op, want wat zouden die met de titel te maken kunnen hebben. Als je zo kijkt naar de omslag zou je niet kunnen zeggen waar het boek over gaat dus het is echt een verrassing als je het gaat lezen. Het is een mooie omslag, weinig tekst en strak. Als ik dit zou zien liggen in een winkel zou ik wel even gaan kijken.
Vast - Ton Anbeek
Ik vind dit een mooie omslag. Het ziet er modern uit en de letters zijn wel leuk gedaan. Die zijn opgebouwd uit tralies volgens mij. Dit heeft te maken met de titel vast die staat voor iemand die is opgesloten. Dit is een strakke omslag en dat vind ik best wel belangrijk bij een omslag, als een omslag er oud uitziet dan loop ik er al snel voorbij.
Joe Speedboot - Tommy Wieringa
Ik vind die niet echt een mooie omslag, maar die sinaasappel in het midden valt wel op. Als je in een winkel zou lopen dan zie je wel een opvallende sinaasappel. Verder snap ik de afbeelding op de omslag niet, een jongen met een sinaasappel op z'n schouder. Dat is wel een beetje verwarrend, bij deze afbeelding heb ik geen verwachtingen van het boek. Verkooptechnisch is dit wel een goede omslag, omdat deze wel opvalt.
Het moest maar eens gaan sneeuwen - Tjitske Jansen
Bij deze omslag moet ik wel een beetje lachen. Het is wel een grappige omslag en ik denk dat dat ook verkooptechnisch heel slim is. Ik verwacht dat het over een gehandicapt jongetje gaat als ik de afbeelding zo zie, maar als ik dan naar de titel kijk, vind ik daar weer niks van terug. Dus hierdoor word ik wel nieuwsgierig. Als ik dit boek zie liggen in een winkel, zou ik er zeker wel even naar kijken.
De Zonnerwijzer - Maarten 't Hart
\Wat een saaie omslag is dit. De afbeelding is ook saai en niet kleurrijk. Het lettertype vind ik ook niet mooi, ik houd meer van een strak lettertype en niet zo een klassiek lettertype. In de winkel zou dit ook niet opvallen en ik loop er zo langs. Van deze afbeelding wordt je ook niet nieuwsgierig en van de titel al helmaal niet.
Een hart van steen - Renate Dorrestein
De titel doet me niet zo veel, maar als ik naar de afbeelding kijk wordt ik toch wel heel nieuwsgierig. Er ligt een kindje, misschien is het wel dood of gewond, maar het kan ook zijn dat het gewoon ligt te slapen. Hierdoor zou je het boek misschien kopen. Alleen de kleuren zijn niet echt opvallend en het lettertype is ook niet echt strak. Als ik dit tegenkom in een winkel zou ik het waarschijnlijk voorbij lopen, omdat het niet opvalt.
Het Diner - Herman Koch
Dit is een hele mooie omslag. Het is qua stijl precies hetzelfde als Red ons, Maria Montanelli van Herman Koch. Strakke stijl, mooi lettertype en een interessante afbeelding. De titel is het diner en op de omslag staat een kreeft op een bordje dus het zal ongetwijfeld over een etentje gaan. Het is een hele simpele omslag, maar toch heel mooi en het is een opvallende kleur dat lichtblauw. Net als bij het andere boek van Herman Koch zou ik dit heel snel opmerken in een winkel. En waarschijnlijk dat ik het dan ook koop.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik houd van simpele omslagen. Vooral de omslagen van Herman Koch vind ik heel mooi. Gewoon simpel en opvallend. In eens strakke stijl met een modern lettertype.
Verwerkingsopdracht oranje boekje
Zowel De schilder en het meisje van Margriet de Moor als Een schitterend gebrek van Arthur Japin zijn historische romans. De Moor koos voor haar roman voor een auctoriale vertelinstantie, Japin koos voor een ik-vertelinstantie. Welke vertelinstantie heeft jouw voorkeur?
Schrijf een beschouwing van ongeveer 250 woorden waarin je de romans van De Moor en Japin wat betreft gekozen vertelinstantie met elkaar vergelijkt en jouw voorkeur beargumenteerd naar voren laat komen.
In De schilder en het meisje wordt er verteld vanuit de auctoriale vertelinstantie. Dat betekent dat de verteller geen personage uit het boek is en praat over de gevoelens van meerdere personages uit het boek. Bij Een schitterend gebrek is gekozen voor een ik-vertelinstantie. Dit betekent dat de verteller ook personage is en dat je alleen de gedachten en gevoelens van de ik-verteller leest. In De schilder en het meisje is duidelijk merkbaar dat er een auctoriale vertelinsantie is net als bij Een schitterend gebrek. Het verschil is alleen dat je bij de Moor over meerdere personages gedachten en gevoelens komt te weten en bij Japin alleen van de ik-verteller. Ik persoonlijk heb een voorkeur voor een ik-vertelinstantie, omdat je dan veel meer het boek beleeft. Als je dan echt in het boek zit, kun je jezelf heel goed inleven in het verhaal. Ik vind het ook makkelijker om een verhaal te begrijpen als je de gedachten en gevoelens van de ik-verteller weet. Daarom lijkt het mij ook veel leuker om het hele boek van Japin, Een schitterend gebrek, te lezen dan het boek van de Moor, De schilder en het meisje. Kortom ik vind de ik-vertelinstantie beter dan de auctoriale vertelinstantie, omdat ik liever meer over de ik-verteller weet dan een beetje over meerdere personages.
Schrijf een beschouwing van ongeveer 250 woorden waarin je de romans van De Moor en Japin wat betreft gekozen vertelinstantie met elkaar vergelijkt en jouw voorkeur beargumenteerd naar voren laat komen.
In De schilder en het meisje wordt er verteld vanuit de auctoriale vertelinstantie. Dat betekent dat de verteller geen personage uit het boek is en praat over de gevoelens van meerdere personages uit het boek. Bij Een schitterend gebrek is gekozen voor een ik-vertelinstantie. Dit betekent dat de verteller ook personage is en dat je alleen de gedachten en gevoelens van de ik-verteller leest. In De schilder en het meisje is duidelijk merkbaar dat er een auctoriale vertelinsantie is net als bij Een schitterend gebrek. Het verschil is alleen dat je bij de Moor over meerdere personages gedachten en gevoelens komt te weten en bij Japin alleen van de ik-verteller. Ik persoonlijk heb een voorkeur voor een ik-vertelinstantie, omdat je dan veel meer het boek beleeft. Als je dan echt in het boek zit, kun je jezelf heel goed inleven in het verhaal. Ik vind het ook makkelijker om een verhaal te begrijpen als je de gedachten en gevoelens van de ik-verteller weet. Daarom lijkt het mij ook veel leuker om het hele boek van Japin, Een schitterend gebrek, te lezen dan het boek van de Moor, De schilder en het meisje. Kortom ik vind de ik-vertelinstantie beter dan de auctoriale vertelinstantie, omdat ik liever meer over de ik-verteller weet dan een beetje over meerdere personages.
Abonneren op:
Reacties (Atom)